„Niezawodny”: choreograficzna przemoc Johna Woo

Kiedy filmy Johna Woo zaczęły być odkrywane we Francji na początku lat 90., jakiś czas po ich nakręceniu, pojawiło się poczucie, że jesteśmy świadkami nowej wariacji na temat tego, co już wcześniej postrzegano jako swego rodzaju rewolucję kopernikańską. Azja stała się centrum estetycznego odrodzenia kina. Byli wśród nich Tajwańczycy Hou Hsiao-hsien i Edward Yang oraz Japończyk Takeshi Kitano .

Wszystkie one delikatnie zaburzały relację z ramą, czasem, kompozycją i improwizacją. Natomiast kino Johna Woo narzucało się z furią, w nowatorski sposób przedstawiając przemoc i wyprowadzając retorykę pewnego rodzaju kina, która nagle stała się przestarzała, z ram. Dokonywała się kolejna rewolucja formalna.

Film, który przez długi czas pozostawał niewidoczny, podobnie jak większość filmów Johna Woo, z powodu przeszkód prawnych, ponownie trafił do kin w odrestaurowanej wersji. Mamy zatem dobrą wiadomość. Nakręcony w 1991 roku, film był ostatnim dziełem reżysera w Hongkongu przed jego wyjazdem do Hollywood. Oznacza on koniec podróży, pierwszy etap, który miał ustąpić miejsca drugiemu, w samym sercu amerykańskiego kina, którego sukcesy sprawiły, że zastanawialiśmy się, jak mogło ono sprostać takiemu wyzwaniu.

Pozostało Ci 68,3% artykułu do przeczytania. Reszta jest zarezerwowana dla subskrybentów.